natuurlijk ouderschap

Buiten is het koud. En nat. Goede reden om binnen te blijven. Of niet? Zelfs in deze dagen van gure wind en ijsel, ga ik elke dag met Lily naar buiten. Laarzen aan, muts op – en gaan!

Toen Lily nog maar net een maandje of twee oud was, kwam ik – zoals ik sinds mijn pubertijd elke winter had gedaan – in een dipje. Ik was moe en droevig, maar wist niet waarom. Dit jaar wilde ik dat echter niet pikken. Ik had Lily en ik zou niet als een sombere zak naast haar gaan zitten mokken! Binnen zitten zou dat er niet beter op maken. Bovendien liet Lily me geen keus. Al op hele jonge leeftijd had Lily duidelijk gemaakt dat zij niet wenste binnen te blijven. Zij werd chagrijnig en begon om niets te jammeren, tot we met haar naar buiten gingen. Dan was het gemopper in no time verdwenen. Alsof ze wou zeggen:

“Laarzen aan, muts op – en gaan!”

En dat deed ik. Niet zeuren, maar gaan. “Maar waar moet ik dan heen? Wat moet ik dan doen?” dacht ik dan. En dan jengelde Lily weer. Oké. Niet denken, maar doen. Ik pakte dat wat ik voor Lily nodig had en ging. Gewoon. Naar buiten.

Continue reading Oer 3.

Read more

Ik wil even een moment pakken om stil te staan bij De Kokosnoot. De kokosnoot is een vrucht dat maar zelden – of in ieder geval niet vaak genoeg – gebruikt wordt. Ik vind dat de kokosnoot wordt ondergewaardeerd en daar wil ik bij dezen verandering in brengen.

[ copyright @elavegan Instagram ]

Wat menig mens denkt als hij of zij denkt aan een kokosnoot is waarschijnlijk:

Op een onbewoond ei-ei-eiland!

En terecht. Liedjes over kokosnoten, net als kokosnoten die uit palmbomen vallen, op het hoofd van een personage in een tekenfilm, zorgen natuurlijk voor goed vermaak. Bovendien is de klassieker van de kokosnoot-bh een niet te missen klassieker om (vaak oneerbiedig en incorrect) een inheemse stam te portretteren in B-films. Ook maakt het een goed carnavalskostuum, kan ik me zo voorstellen.

Maar alle gekheid aan een palmboom. Een kokosnoot is in ons dagelijkse Hollandse leventje eigenlijk niet te missen. En ik zal je vertellen waarom.

Continue reading Kokosnoot

Read more

Lily wordt in januari twee. En ze drinkt nog steeds borstvoeding. Ja, nog stééds. En nee, niet zo nu en dan een keertje als ze ziek is, maar minstens drie keer per dag.

Zo, nu kun je je kaak weer van de vloer rapen en je wenkbrauwen laten zakken.

Ooit heb ik ervoor gekozen om borstvoeding te geven en – tja – nu is ze bijna twee. Er is niets veranderd. Het is gewoon zo voortgekabbeld. Ik ben helemaal tevreden over hoe het is gegaan en hoe het nu is. Toch heb ik het gevoel alsof ik me moet verantwoorden of verontschuldigen. Alsof ik moet ‘bekennen’ dat zij nog zo vaak drinkt. Terwijl het niemand kwaad doet en bovendien heel normaal is! Toch?

Continue reading Peutermelk

Read more

Een paar blogposts geleden had ik het al over ‘Oer’. Ik had het toen over het Oergevoel, ofwel ons instinct, waarmee we helaas de connectie lijken te zijn verloren. We kunnen wel wat meer verbinding met onze innerlijke oer gebruiken. Maar ook met de oer buiten onszelf, Moeder Natuur zelve, kunnen we wel wat meer verbinding gebruiken.

De meesten van ons leven in stenen huizen, lopen op geasfalteerde straten, zitten en slapen hoog, reizen op wielen en kijken naar schermen. Al deze dingen zijn min of meer onontkoombaar in onze maatschappij, maar ik denk dat we ons te snel over geven. Meer dan je zou denken hebben we hier zelf van alles in te kiezen. We hebben keuzevrijheid. Het probleem met keuzevrijheid is dat je je er bewust van moet zijn om er gebruik van te kunnen maken.

Continue reading Oer 2.

Read more

Lily slaapt al een hele tijd bij ons in bed. Dat vinden wij helemaal niet erg en stiekem zelfs juist hartstikke gezellig, maar ze wordt steeds groter en hoewel een kleine babyvoet in je rug juist heel schattig en leuk is, kan een dreumesvoet best oncomfortabel zijn! We willen dus graag dat ze wat vaker in haar eigen bedje gaat slapen.

Lily slaapt echter heel slecht in haar ledikantje. ‘s Nachts slaapt ze daar nooit en overdag soms, maar ze wordt vaak wakker doordat ze bijvoorbeeld haar hoofd stoot tegen de spijlen of met haar been vast komt te zitten. Ik heb het idee dat ze zich ook opgesloten voelt in het ledikant. Een tweede probleem is dat ze niet zelf in slaap kan vallen maar ik of mijn vriend er altijd naast moet liggen. Dat kan niet met een ledikantje (hoewel ik het wel eens heb overwogen om er bij te kruipen). Ook het wegleggen-nadat-ze-in-slaap-is-gevallen ging niet, omdat je zo’n end moet bukken – over het hekje heen, tot op het matras – dat Lily altijd wakker werd als ik dat probeerde.

Op de grond

Een week of twee geleden zagen wij opeens het licht. We halen het ledikant weg en laten het matras liggen! Voor de ventilatie laten we de lattenbodem wel liggen, maar verder ligt het matras hartstikke op de grond. Zo voelt Lily zich niet meer opgesloten én kan ik haar gemakkelijk wegleggen. Bovendien kan ik er voor het in-slaap-vallen naast gaan liggen! Als ik daarna wegsluip naar de woonkamer hoeven we ook niet bang te zijn dat ze in haar slaap van het grote bed af schuift (wat overigens nooit is gebeurd, ook niet bijna). Ideaal, dus!

Continue reading Montessori-bed

Read more

Als je aan een baby denkt, denk je al gauw aan luiers. Heel veel luiers. Toen Lily geboren werd begonnen wij met Pampers. Heel veel Pampers. Dat was toch wel een beetje duur, dus op een gegeven moment zijn we op zoek gegaan naar een goedkopere luier die toch goed zat. De Kruidvatluiers vond ik te stug en de Bumblees hadden geen goede pasvorm. Toen ik op een dag in de supermarkt naar de aanbieding van Pampers stond te kijken, kwam er een jonge moeder naar me toe. Zij vertelde me dat zij ook altijd Pampers gebruikte en goedkopere luiers niks vond, maar dat de Etosluiers een uitkomst waren! Die moest ik ook maar eens proberen, zei ze. Zodoende ging ik naar de Etos en kocht ik een pak luiers. Ze bevielen erg goed! Niet goed genoeg voor de nacht, maar zeker wel voor overdag. Wij gingen dus over op Etosluiers voor gedurende de dag en gebruikten de Pampers voor ‘s nachts. Zo waren we een stukje goedkoper uit en kon ik weer rustig ademhalen als ik een keer een luier verschoonde die eigenlijk nog niet zo heel erg vol was.

Toch begon er een tijdje terug iets te knagen.

Elke keer als ik een luier weggooide voelde ik een schuldgevoel.

Het schuldgevoel van deelnemen aan de Wegwerpmaatschappij. Langzaamaan begon ik te denken over wasbare luiers. Ik kwam tot een klein maar significant lijstje van voordelen (hier en hier meer over de voordelen van wasbaar luieren):

  • Wasbare luiers zijn op de lange termijn goedkoper;
  • Wasbare luiers zijn beter voor het milieu;
  • Wasbare luiers bestaan uit natuurlijke materialen – dat verkies is boven chemische stofjes tegen babybillen aan.

Ik vertelde mijn vriend dat ik het wasbare luieren wilde uitproberen. Dat vond hij prima, als hij er maar niet meer voor hoefde te doen. Goed. Ik ging dus op onderzoek uit.

Continue reading Wasbare luiers

Read more